تلسکوپ انکساری شکستی 60 میلیمتری مدل 60900

بازگشت به صفحه تلسکوپ

تلسکوپ شکستی 60 میلیمتری مدل 60900 ساختار اپتيكي: شکستی (عدسی آکروماتیک) مقر/پايه: سمت / ارتفاعی AZ2 (سه پایه آلومینیمومی) قطر دهانه: 60 میلیمتر فاصله كانوني: 900 میلیمتر نسبت کانوني: 15 بيشترين بزرگنمايي: 725 برابر بيشترين بزرگنمايي کاربردی: 120 برابر توان گردآوري نور: 100 برابر چشم انسان بارلو لنز: دارد جوينده: 24*5 پيچ حركت ريز: دارد – فقط در محور ارتفاع فیلتر ماه: دارد کیف حمل: ندارد

تلسکوپ چيست ؟

كلمه تلسكوپ از واژه يوناني “تلسكوپين” گرفته شده است. “تله” به معناي دور و “اسكوپين” به معناي ديدن است. بنابراين ، تلسكوپ وسيله‌اي است كه با آن مي توان فواصل دور را به وضوح ديد.

بزرگنمايي واقعي تلسکوپ چقدر است؟

در بعضي از تبليغات مي نويسند: با بزرگنمايي بيش از 500 برابر!!! و بدين وسيله مي خواهند وانمود کنند هر چه قدرت بزرگنمايي تلسکوپ بيشتر باشد، آن تلسکوپ بهتر است. اما اين قضيه حقيقت ندارد. برعکس، از نظر متخصصين بزرگنمايي مهمترين خصوصيت يک تلسکوپ نيست. به طور نظري، تلسکوپ ها را مي توان طوري ساخت که بزرگنمايي بسيار زيادي داشته باشند! اما براي بدست آوردن بيشترين بزرگنمايي تلسکوپ ، بايد اين نکته را در نظر داشت که تصوير بدست آمده بايد واضح و از کيفيتي قابل قبول برخوردار باشد. اين در صورتي است که به ازي هر 2.5 سانتي متر قطر شيئي تلسکوپ نبايد بيش از 50 برابر بزرگنمايي به دست آورد. پس بهترين بزرگنمايي قابل قبول براي يک تلسکوپ 3 اينچي (75 ميليمتري) 150 برابر است. استفاده از بزرگنمايي هاي بيشتر (استفاده از چشمي هاي با فاصله کانوني کم) تصويري نا واضح و مات به دست خواهد داد.

بزرگنمايي تلسکوپ عبارت است از نسبت فاصله کانوني شيئي به چشمي

مشخصه اصلي يک تلسکوپ چيست؟

 مشخصه اصلي يک تلسکوپ گشودگي (قطر عدسي يا آينه اصلي) آن است. هرچه قطر گشودگي تلسکوپ بيشتر باشد نور بيشتري را جمع آوري مي کند و تصوير واضح و روشنتري به دست مي دهد. در اين صورت مي توان اجرام کم نوري مثل سحابي ها و کهکشان ها را ديد.

توان جمع آوري نور، با مجذور قطر عدسي متناسب است. قطر مردمک چشم در هنگام شب تقريباً 6 ميليمتر است. پس تلسکوپي با قطر 24 ميلي متر (4 برابر قطر چشم)، 16بار بيشتر از چشم نور جمع آوري مي کند. تلسکوپ 48 ميلي متري، 64 بار بيش ازچشم نور جمع مي کند و…

توان تفکيک، يعني اينکه تلسکوپ جزئيات جرم مورد رصد را چقدر تفکيک مي کند. در نور زرد- سبز (ميانه طيف مرئي)، توان تفکيک بر حسب ثانيه قوس از رابطه زير حساب مي شود.

عدد 12.5 تقسيم بر قطر شيئي = توان تفکيک ( a )

کدام تلسکوپ، شکستي، بازتابي يا اشميت-کاسگرین؟

معمولا” تلسکوپ ها را به دو نوع اصلي  تقسيم مي شوند.

1) گالیله ای ، شکستی یا انکساری

2) نیوتنی ، انعکاسی یا بازتابی

در تلسکوپ شکستي از يک عدسي براي جمع آوري و کانوني کردن نور استفاده مي شود. در تلسکوپ بازتابي يک آينه مقعر نور را کانوني مي کند. هر دو براي رصد مناسبند. اما هر کدام مزايايي خاص دارند. تلسکوپ هاي بازتابي اغلب گشودگي زياد دارند، اما نسبتاً ارزان هستند. با وجود اين تلسکوپ هاي شکستي معمولاً تصاويري واضح تر نسبت به تلسکوپ هاي بازتابي به دست مي دهند. منجمان آماتوري که مي خواهند جزئيات سطح سيارات را نگاه کنند از تسلکوپ شکستي، و آنهايي که مي خواهند به اجرام کم نور مثل سحابي ها و کهکشان ها نگاه کنند از تلسکوپ بازتابي استفاده کنند.
نوع سوم تلسکوپ ها که تقريباً ترکيبي از اين دو نوع به نام کاتاديوپتريک که در آنها از آينه مقعر به عنوان شيئي و از يک عدسي تصحيح کننده در جلوي لوله تلسکوپ استفاده مي شود. به اين نوع تلسکوپ اشميت-کاسگرن هم گفته مي شود. حسن اين نوع تلسکوپ ها در آن است که معمولاً طول لوله تلسکوپ کمتر است و عدسي ابتدي لوله نقش تصحيح کننده پرتوهاي نور را دارد. اين مدل ها هم محسنات تلسکوپ هاي بازتابي و هم شکستي را دارا است و حجم کم آنها حمل و نقل شان را ساده مي کند. اما قيمت آنها کمي گران است. دو توليد کننده عمده اين تلسکوپ ها، شرکت Celestron و ديگري Meade است. تلسکوپ هاي شرکت Celestron از نظر اپتيکي از شرکت Meade پيشي گرفته است. اما شرکت Meade در بخش الکترونيکي تلسکوپ از مرغوبيت بيشتري برخوردار است.

تلسکوپ بزرگ بهتر است يا کوچک؟

اين حقيقت دارد که تلسکوپ بزرگتر جزئيات بيشتر و اجرام کم نورتر را بهتر نشان مي دهند بسياري را به اين باور مي کشانند، که تلسکوپ هاي کوچک ارزش خريدن ندارند. اما حتي يک تلسکوپ شکستي 60 ميليمتري مي تواند با نشان دادن اجرام زيادي شما را سال ها سرگرم و مجذوب کند. بسياري از علاقمندان به ستاره شناسي؛ همين تلسکوپ هاي کوچک را براي هميشه نگه مي دارند. اگر چه داشتن يک تلسکوپ بزرگ در تخيل همه ما خانه کرده و آدم را هيجان زده مي کند، اما داشتن تلسکوپ هاي بزرگ دردسر هم دارد. براي حمل به حياط، پشت بام، يا اتوموبيل يا هنگام نصب اين تلسکوپ ها، دردسرشان آشکار مي شود. بهترين تلسکوپ بزرگترين تلسکوپ نيست. بهترين تلسکوپ، تلسکوپي است که هميشه بتوانيد از آن استفاده کنيد. حمل و استفاده آسان، معيارهاي اصلي براي استفاده از تلسکوپي است که مي خواهيد از آن با لذت رصد کنيد.

دوربين هاي تک چشمي يا دو چشمي به درد رصدهاي نجومي مي خورند يا نه؟

دوربين هاي تک يا دوچشمي که اغلب مورد استفاده شکارچيان است يکي از راحت ترين، با صرفه ترين و شايد واجب ترين وسيله اي است که حداقل براي شروع يادگيري منظره آسمان و صورفلکي به کار مي آيد. اين دوربين ها ميدان ديد وسيعي دارند. البته عيب عمده اين دوربين ها بزرگنمايي ثابت آن ها است، چون چشمي آن ها قابل تعويض نيست. عيب عمده ديگر اين دسته از دوربين ها مشکل استقرار آن ها است. اغلب دوربين هاي تک چشمي روي سه پايه نصب نمي شوند و نگه داشتن دوربين هاي دو چشمي دردسرهاي فراوان دارد. به رغم ميدان ديد زياد اين دوربين ها، حتي با وجود ساخت پايه اي براي رفع اشکال استقرار آن ها، هنوز مشکل رديابي اجرام باقي است. با همه اين ها، هنوز دوربين هاي تک چشمي و دوچشمي يکي از ابزارهاي لازم براي هر اخترشناس حرفه اي و آماتور است و تازه، عيوب آن به قيمت کم شان مي ارزد.

استقرار سمت ارتفاعي بهتر است يا استوايي؟

پايه هاي سمت-ارتفاعي، درست مانند پايه هاي دروبين عکاسي فقط به بالا و پايين و چپ و راست حرکت مي کنند و از اين رو لوله تلسکوپ فقط در همين جهات حرکت خواهد کرد. بهترين نوع از پايه هاي سمت-ارتفاعي، آنهايي هستند که پيچ حرکت آرام دارند که به درد دنبال کردن جرم مورد نظر مي خورند (البته فقط در جهت هاي گفته شده). با وجود اين، پايه هاي سمت-ارتفاعي نمي توانند ستاره ها را در حرکت قوسي شان دنبال کند.
پايه هاي استوايي پيچيده ترند و برخلاف سمت ارتفاعي مي توانند ستاره ها را بدون دردسر، در مسيرشان از شرق به غرب دنبال کنند. اگر تلسکوپ موتوري هم براي رديابي داشته باشد. اين کار را به صورت خودکار انجام مي دهد. داشتن موتور ردياب، کمک بسيار بزرگي است، چون مثلاً هنگام استفاده از بزرگنمايي 100 يا بيشتر، ميدان ديد تلسکوپ کاهش مي يابد و در کمتر از 40-50 ثانيه جرم مورد نظر از ميدان ديد خارج مي شود. تنظيم هاي مجدد و قراردادن جرم مورد نظر در مرکز ميدان ديد کاري است خسته کننده و از طرفي هر بار هنگام تنظيم، امکان لرزش تلسکوپ و در نتيجه ابهام تصوير هم وجود دارد.

بهترين فاصله کانوني براي تلسکوپ ها کدام است؟

فاصله کانوني تلسکوپ و اينکه اين فاصله چقدر بايد باشد، مهمترين مشخصه تلسکوپ نيست. تلسکوپ هایي با فاصله کانوني کم (400 تا 700 ميليمتر) بزرگنمايي کم و ميدان ديد زياد دارند. در عوض فاصله کانوني زياد (1300 تا 3000 ميليمتر) بزرگنمايي زياد و ميدان ديد کمي دارند. به همين دليل، تلسکوپ هاي با بزرگنمايي کم را براي مشاهده اجرام کم نور و معمولاً کهکشان خودمان استفاده مي کنند و تلسکوپ هاي با بزرگنمايي زياد را بيشتر براي مشاهده سيارات انتخاب مي کنند.

زماني که آينه يا عدسي و يا چشمي تلسکوپ کثيف می‌شود، آيا بايد آن را تميز کرد؟ با چه وسيله‌اي؟

اغلب مردم در مورد هر ذره‌ي غباري که روي وسيله‌ي اپتيکيشان می‌نشيند نگران شده و با وسواس آن را پاک مي‌کنند. در مقابل رصدگران ديگري هم هستندکه هيچ‌گاه اپتيک خودشان را تميز نمي‌کنند. استدلال دسته‌ي اخير اينست که امکان دارد در هنگام تميز کردن، در مقيسه با زماني که تميز نمی‌شوند، آسيب بيشتري به سطح شيشه‌اي حساس عدسی‌ها يا آينه‌ ها برسد.

اما راه حل چيست؟ پيشگيري و اعتدال در اين مورد بهترين راه حل است. در مواقعي که از تلسکوپ يا دوربين دوچشمي خود استفاده نمي‌کنيد، درپوش لنز آن را بگذاريد و فقط زماني که واقعاً ضروري است، براي تميز کردن آن اقدام کنيد.

براي پاک کردن آينه‌ي تلسکوپ بازتابي، آينه را از جايش درآورده و با آب مقطر آن را بشوييد. اگر پس از اينکار تميز شد، با دقت آن را بوسيله‌ي جريان هوا (سشوار) خشک کنيد. اگر تميز نشده بود، بگذاريد آينه در آب گرم کاملاً خيس شود. سپس يک قطره مايع ظرفشويي به آن اضافه کنيد (قبلاً از تميز بودن ظرفي که در آن شستشو صورت می‌گيرد اطمينان حاصل کنيد) سپس دوباره با آب مقطر آن را بشوييد. اگر هنوز کثيف بود، از مقدار بيشتري مايع شوينده استفاده کنيد.

براي تميز کردن عدسي تلسکوپ شکستي، بايد از روش ديگري استفاده کرد. هرکاري که می‌کنيد، ابداً آن‌ها را باز نکنيد! بهترين راه براي پاک کردن عدسي‌ها اين است که به آرامي ذرات را با يک پارچه‌ي بدون کرک يا پارچه‌ي کتاني که به الکل ايزوپروپيل خالص يا يک محلول مخصوص پاک کردن عدسي آغشته شده، پاک کنيد. ولي در ابتدا اطمينان حاصل کنيد که هيچ ذره‌ي غباري روي سطح عدسي وجود ندارد: مي‌توانيد اين کار را با دميدن هوا يا يک قلم‌موي نرم با موهاي کم انجام دهيد. قلم‌موي سخت امکان دارد پوشش روي عدسي و يا حتي روي خود شيشه‌ي عدسي را خش بيندازد.